hor.de   |   Gedichtsammlung   |   Wörterlisten   |   Notizen
 

Michel Buck

Auf den Tod meines lieben siebenjährigen Töchterchens Hilda Antonia

Haischt dia Kinderlusi? Vola
Freuda tant se Fäßla trola
Dött vom grüana Beargle ra,
Und se rennet ouf und a
Ueber Blüamla blo und raut.
Doch im Busch dinn sitzt der Taud.
O, mei' Mägdle will em tauga,
Loht mers nimma uß de Auga.

S brävscht von älle hot er funda,
Eba leits am Beargle unta,
Von de Blüamla schiar verdeckt.
Hui, do hot er d Zänna bleckt
Und da Boscha niederdruckt
Und sein Säagas gegam zuckt
Und in d Seita stearble troffa,
Daß koi' Grota maih zum Hoffa.

S Mägdle schreit und langt an d Seita,
Und der Taud tuat weiter schreita,
Sait: "was tuari länger do?
S Mägdle kommt mer bald gnua no!"
S hot sei' Sächle freile ghätt,
Und sie füahrats hoim ins Bett,
Und da Taud im junga Heaza
Walats rum in seini Schmeaza.

Vater, Muater, Schwester heinet,
Mittel, wo de beschte scheinet,
Schlaget älle nimme a',
Und ma' sieht bald, wo ma' dra'
Mit em kranka Mägdle ischt.
Hilf, o lieber Jesu Chrischt,
Tuars in Gnada von seim baisa
Leida, Hearr, doch bald vertlaisa!

Was üs aber schmeazt am meischta,
Ischt, daß s Mägdle üs will traischta,
Sait: "o heinet nimmamaih,
Denn as tuat jo miar nu' waih."
Und as beatet still und fromm:
"Jesuskindle, hol mi, komm!"
Hairt ma's beata, sieht ma's ringa,
Möcht oim s Heaz im Leib verspringa.

Endle tuats gem Himmel ziela,
S sieht zwoi weißi Täubla spiela,
Tanza uffam grüana Zwei,
Und verzällt sei' Phantasei:
S seah en Engel beinem stauh',
Wöll mit ihm in Himmel gauh',
Und dear täar noh Bluama brocka
Zum a Kranz uff seini Locka.

Lächlat druff und ischt verschieda.
O do leits so still im Frieda,
Wia a weißi Ilg so rei',
Und miar froget: ka's au sei'?
Ischt des eusa heazigs Kind,
Wo grad eaba noh so gschwind
Uebers Beargle ra ischt gsprunga
Und so liable eaba gsunga?"

Und mer fanget ana klaga,
D Händ voar Jomer zäma schlaga,
Wäger, eusa Kind ischt taut,
S Räusle, wo so frisch und raut
Grad noh duftat hot so süaß,
Leit verrupft voar eusri Füaß.
Schreia möcht i - gäbs koi' Hoffa!
Hätt der Strohl mi liabar troffa!